اعوذ بالله من الشيطان الرجيم

 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾
به خورشید و گسترش نور آن سوگند، 

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾
و به ماه هنگامى که بعد از آن درآید، 

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾
و به روز هنگامى که صفحه زمین را روشن سازد، 

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿4﴾
و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند، 

وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾
و قسم به آسمان و کسى که آسمان را بنا کرده، 

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾
و به زمین و کسى که آن را گسترانیده، 

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾
و قسم به جان آدمى و آن کس که آن را (آفریده و) منظم ساخته، 

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾
سپس فجور و تقوا (شر و خیرش) را به او الهام کرده است، 

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿9﴾
که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛ 

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿10﴾
و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است! 

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾
قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند، 

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾
آنگاه که شقىترین آنها بپاخاست، 

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿13﴾
و فرستاده الهى ( صالح) به آنان گفت:

«ناقه خدا ( همان شترى که معجزه الهى بود) را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!» 

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾
ولى آنها او را تکذیب و ناقه را پى کردند (و به هلاکت رساندند)؛

از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد! 

وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾
و او هرگز از فرجام این کار ( مجازات ستمگران) بیم ندارد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: